Van comfortzone naar georganiseerde chaos

Createment

17-06-2025
3 min. read
Switch Stories

Er zijn van die momenten in je leven waarop je je afvraagt waar je in hemelsnaam aan begonnen bent. Dat je om je heen kijkt en het heel even niet meer weet. Eva’s eerste week bij Stedin was er zo eentje. Maar het goede nieuws; de tweede week gaat al een stuk beter!

Het is alweer een tijdje geleden dat Eva het kantoor van Createment binnenstapte om te beginnen aan haar training tot GIS-developer. Vol enthousiasme en een beetje zenuwachtig dook ze in het diepe — training, theorie, development, context, data, noem het maar op. Pittig? Zeker. Maar het mooie van pittig is dat je eraan went.

"Die eerste week wist ik écht even niet waar ik in was beland."

 

Eva: ”De trainingsperiode was heel pittig, maar na een tijdje beginnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen en kom je ook weer in een soort comfort zone terecht. Omdat je de stof onder de knie begint te krijgen, maar ook omdat je begint te wennen aan de samenwerking binnen de groep.”

En net als je denkt: oké, ik kan hier wel zwemmen, trekt iemand je uit het water, drogen we je snel af, en duwen we je het volgende bad in. Geen glijbaan dit keer. Geen trapje. Gewoon hop, hop, head first.

En dat volgende bad stond bij Stedin. First week on the job. Je zou denken: beetje kennismaken, koffie, laptop installeren, rustig opstarten. Maar nee hoor. Timing is alles in het leven, en Eva landde pal in de Inspect & Adapt-week, gevolgd door de Big Room Planning. Voor wie dat niet kent: stel je een IKEA op zaterdag voor, maar dan vol met post-its, developers en duizend plannen in de lucht. Georganiseerde chaos op z’n best

“Die eerste week wist ik echt even niet waar ik in was beland”, blikt Eva terug. En dat is niet vreemd. Want waar de training nog overzichtelijk was — een warm bad met heldere doelen — is Stedin meer een wilde rivier. Niet omdat het slecht geregeld is. Integendeel. Maar omdat de wereld waarin je terechtkomt ineens duizend extra lagen heeft. Je bent niet alleen aan het coderen. Je moet ook begrijpen hoe netwerken functioneren, hoe systemen praten, hoe mensen denken. Noem maar op.

"Ik zeg tegen mijn collega's ook telkens dat ik nog niks weet."

 

Eva: “Ik zeg tegen mijn collega’s ook telkens dat ik nog niks weet. Maar dat ik het wel heel graag wil leren. En eerlijk is eerlijk: ook voor het team is het wennen. Ze hebben al jaren geen junior meer in de club gehad, dus dat is ook even schakelen.”

En dan is er die vrijdag. Einde van de eerste week. Eva is gesloopt. Geen energie meer om te koken, laat staan om haar laptop open te klappen. Maar…. “Vandaag kon ik al een stuk code lezen en begreep ik wat er stond. De code zelf schrijven zal nog even duren, maar dit voelde al wel lekker!”

Kijk. Dáár gaat het om. Kleine overwinningen. Die eerste regel code die je snapt. Die meeting waarin je voor het eerst niet achterloopt. Die ene collega die zegt: “Goeie vraag, Eva.” Je voelt: ik ben nog lang niet waar ik moet zijn. Maar ik ben onderweg.

“Het is uiteindelijk gewoon keihard werken”, sluit Eva af. “De begeleiding vanuit Stedin en Createment is echt heel fijn en voelt als een warm bad. Maar je moet het wel gewoon zelf doen. Maar het is het meer dan waard!”

En dat is het ook. Want elk traineeship is een avontuur. Eerst spring je in het diepe bij de start van je training. En net als je denkt dat je weer vaste grond onder je voeten hebt, komt er een nieuw bad, een nieuwe duik. Maar dat hoort erbij. Want wie niet af en toe in het diepe springt, leert nooit écht zwemmen.

Succes bij Stedin, Eva. En vergeet niet; gewoon lekker blijven zwemmen!

Wil jij ook leren zwemmen?

Deel bericht

GERELATEERDE
BLOGS